,,Մանկության հուշեր,,

Ես քայլում եմ միայնակ
Անծանոթ փողոցներով
Եվ հուշերն արթնանում են
Իմ մտքում:

Ու հիշում եմ այն այգին
Եվ սիրուն էր թթենին
Հարազատ բարի քաղաքում:
Եվ կարծես այսօրվա պես
Ես տեսնում եմ բոլորին
Ու տները՝ հարազատ փողոցի:

Ախ, հուշեր, անմոռաց հուշեր
Դուք անվերջ իմ սրտում եք,
Ախ, հուշեր, անմոռաց հուշեր,
Մանկության հուշեր:

Հեռավոր այս ափերում
Ես իմ բախտն եմ որոնում
Պտտվում է անիվը իմ կյանքի,
Բայց շեփորն իմ հոգու
Մեղեդի է նվագում, մեղեդի
Իմ այն հուշերի:

Եվ քամին իմ մանկության
Շշնջում է ականջիս
Դու դարձրիր հարազատ քո ափերին:

Ախ, հուշեր, անմոռաց հուշեր
Դուք անվերջ իմ սրտում եք,
Ախ հուշեր, անմոռաց հուշեր
Մանկության հուշեր:

Եվ քամին իմ մանկության
Շշնջում է ականջիս
Դու դարձրիր քո հարազատ ափերին:

Ախ, հուշեր, անմոռաց հուշեր

Դուք անվերջ իմ սրտում եք,

Ախ հուշեր, անմոռաց հուշեր

Մանկության իմ թանկ, վառ հուշեր:

Ախ, հուշեր, հուշեր....

,,Մենախոսություն,,

Քարակործան ժամանակի քամին,
Գուցե մի օր տանի իմ երգը այս
Ու դարերի բացված դռներն
Ինձ էլ տանեն անվերադարձ:

Բայց խաչերից մնա հավատք,
Կեղծ կուռքերից մնա փոշի,
Ասպետներից մի հուշ պայծառ,
Հին քաղաքին մի լուռ գիշեր
Ու երգ հույսի:

Իսկ ասպետներն այսօր լռել են,
Մատնել գիշերն անտերության,
Հիմա ուրիշ բարքեր են
Քաղաքը հիվանդ է լրբությամբ:
Հիմա ուրիշ խաղեր են տալիս
Ներքևից ու վերևից:

Ցերեկն արդեն ծախել են
Գոնե թողեք գիշերն ինձ,
Գոնե թողեք գիշերը,
Որ երգերից ես արթնանամ:
Գոնե թողեք գիշերը,
Որ աստղերին ես մոտենամ:

Թեկուզ խրտնած քաղաքը
Պոռնիկներին դարձավ անկյուն,
Ես կփնտրեմ իմ երգը
Աստղաշփոթ քո երկնքում:

ԳԻՇԵՐ, ես քո պահակն եմ
Հավերժ աստղիդ անցվոր վկան:
Ես հասարակ մի երգահան եմ,
Որ պիտ երգեմ, ջնջվեմ, գնամ:

Թեկուզ խամրի իմ ճիչը
Կամ էլ մնա երգից մի հանգ,
Ես կաղոթեմ, որ կա այդ ՔԻՉԸ
Գիշերներով երգված մի կյանք:

Իսկ ասպետները լռել են
Մատնել գիշերն անտերության
Հիմա ուրիշ բարքեր են
Քաղաքը հիվանդ է լրբությամբ:

,,J'veux d'la tendresse,,

J'ai trop rêvé dans ma jeunesse
Aujourd'hui j'lance des S.O.S.
Et j'fous ma bouteille à la mer
Je cherche amour, beaucoup d'tendresse
Câlin partout, beaucoup d'caresse
Ciel toujours bleu, bisous ça presse
Beaucoup d'beaux jours et plus d'hiver
S'abstenir si pas d'gentillesse

Tendresse, tendresse
J'veux d'la tendresse
J'veux du ciel bleu
Toujours, toujours
J'veux des enfants plein la maison
Des guitares, des rires, des chanson
Je veux qu'on s'aime
J'veux plus qu'on se blesse

J'revois encore dans les nuages
De grands bateaux, de paysages
Des formes longues, de grands plages
C'était mon seul livre d'images

J'cachais mes rêves dans mon cartable
Entre mes livres et mes crayons
Des mots d'amour sur toutes les pages
J'ai pas grandi, j'suis dans l'coton

Tendresse, tendresse
J'veux d'la tendresse
J'veux du ciel bleu
Toujours, toujours
J'veux de enfants plein la maison
Des guitares, des rires des chanson
Je veux qu'on s'aime
J'veux plus qu'on se blesse

Mais où ils sont ceux que j'attends
Depuis que j'mange plus de sucre d'orge
Quelque part avec des enfants
C'est p't'être ça leur île aux trésors
J'voudrais voler vers le soleil
Avec tous ceux que j'aime qui m'aiment
Voler plus loin qu'le gris du ciel
Du côté où la vie est belle

Tendresse, tendresse
J'veux d'la tendresse
J'veux du ciel bleu
Toujours, toujours
J'veux des enfants plein la maison
Des guitares, des rires des chanson
Je veux qu'on s'aime
J'veux plus qu'on se blesse.

Mad World

 All around me are familiar faces
Worn out places, worn out faces
Bright and early for the daily races
Going no where, going no where
Their tears are filling up their glasses
No expression, no expression
Hide my head I wanna drown my sorrow
No tomorrow, no tomorrow

And I find it kind of funny
I find it kind of sad
The dreams in which I’m dying
are the best I’ve ever had
I find it hard to tell you
I find it hard to take
When people run in circles its a very very
Mad world, mad world

Children waiting for the day
they feel good
Happy birthday, happy birthday
And I feel the way
that every child should
Sit and listen, sit and listen
Went to school and I was very nervous
No one knew me, no one knew me
Hello teacher tell me what’s my lesson
Look right through me, look right through me

And I find it kind of funny
I find it kind of sad
The dreams in which I’m dying
are the best I’ve ever had
I find it hard to tell you
I find it hard to take
When people run in circles its a very very
Mad world, mad world
Enlarging your world
Mad world 

Не сыпь мне соль на рану...

Но почему меня не лечит время
Ведь столько дней прошло с той черной ночи
Когда, захлопнув дверь, ушла ты в темень
А рана заживать никак не хочет
Зачем звонить, когда почти уснули
Воспоминания о минувшей боли
Мы календарь с тобой перевернули
Так дай мне право жить своей судьбою.


Не сыпь мне соль на рану не говори навзрыд
Не сыпь мне соль на рану она еще болит
Не сыпь мне соль на рану не говори навзрыд
Не сыпь мне соль на рану она еще болит.

Когда-нибудь еще раз позвонишь мне
И я, чтоб мы с тобою стали квиты
Тебе отвечу, знаешь, третий лишний
Быть может, полоснув по ране бритвой
Зачем звонить, когда почти уснули
Воспоминания о минувшей боли
Мы календарь с тобой перевернули
Так дай мне право жить своей судьбою.

Не сыпь мне соль на рану не говори навзрыд
Не сыпь мне соль на рану она еще болит
Не сыпь мне соль на рану не говори навзрыд
Не сыпь мне соль на рану она еще болит.

Kindheit

ich war ein Kind

und liebte den Wind

und liebte das Leben

und wollte schweben

und hörte Gott flüsteren

in Bäumen und Flüssen

und wollte werden wir er

verströmen Lächeln als Liebesmeer.

ich war ein Kind

und liebte den Wind

und wollte ihn fangen

und wollte Poesien erlangen

und barg sie im Herzen

die Phantasienschmerzen

und wollte werden wir er

verströmen ...

ԿԱՆԳ ԱՌ, ԵՐԿԻՐ...

Չեմ սիրում ֆանտաստիկ պատմություններ, բայց սա դուր եկավ ինձ...

Անգլիացի հայտնի գրող Հերբերտ Ուելսը մի ֆանտաստիկ պատմվածք ունի այն մասին, թե ինչպես էր մի ոմն գրասենյակային ծառայող հրաշքներ գործում: Մի շատ կարճամիտ երիտասարդ բախտի բերմամբ օժտվել էր զարմանալի շնորհքով.հենց որ նա որևէ ցանկություն էր հայտնում, դա իսկույն կատարվում էր:Եվ մի օր նա որոշում է կանգնեցնել երկիրը: Նա կանգնեց հրամայական դիրքով, թևերը տարածեց աշխարհի վրա և հանդիսավոր ձևով արտասանեց.

- Կա'նգ առ, Երկիր: Մի' պտտվիր:

Նա չէր հասցրել ավարտել իր խոսքը, իսկ ընկերները արդեն թռչում էին տարածության մեջ`րոպեում մի քանի դյուժին մղոն արագությամբ:

Չնայած դրան, նա շարունակում էր մտածել: Մի վայրկյանից էլ պակաս ժամանակում նա հասցրեց և' մտածել, և' ինքն իրեն ասել հետևյալ ցանկությունը.

-Ինչ էլ լինի, թող ես մնամ կենդանի և անվնաս:

Չի կարելի չընդունել, որ նա այդ ցանկությունը ժամանակին հայտնեց:Եվս մի քանի վայրկյան, և նա ընկավ ինչ-որ նոր դուրս թափված հողի վրա, իսկ նրա շուրջը, ոչ մի վնաս չտալով նրան, սլանում էին քարեր, շենքերի բեկորներ, տարբեր տեսակի մետաղե առարկաներ:

Ֆոտերինգեյը փորձեց ոտքի ելնել, բայց պարզվեց, որ դա միանգամայն անհնար է, և այդ պատճառով նա սկսեց չորեքթաթ առաջ շարժվել, բռնելով քարերից ու հողի ցցվածքներից: Գնալու տեղ չկար, շուրջն ներկայացնում էր համատարած ավերածության պատկեր:

Ֆոտերինգեյը հասկացավ, որ իր կատարած հրաշագործությունն հաջող չէր: Այդ պատճառով նրա մեջ խոր զզվանք առաջացավ բոլոր հրաշքների հանդեպ, և նա ինքն իրեն խոստացավ այլևս հրաշքներ չգործել: Բայց սկզբում պետք էր ուղղել իր ստեղծած դժբախտությունը:

Այդ դժբախտությունը փոքր չէր: Փոթորիկը մոլեգնում էր, փոշու ամպերը ծածկեցին Լուսինը, և հեռվում լսվում էր մոտեցող ջրի աղմուկը: Ֆոտերիգեյը կայծակի լույսով տեսավ ջրի մի հսկայական պատ, որը սարսափելի արագությամբ մոտենում էր այն տեղին, որտեղ ինքը պառկած էր: Նա դարձավ վճռական:

-Կանգնի'ր,-բացականչեց նա, դիմելով ջրին:-Այլևս ո'չ մի քայլ:

-Հանկարծ էլի որևէ իրարանցում չսարքեմ,-մտածեց նա և հետո ասաց.

-Նախ և առաջ, հենց որ կատարվի այն ամենը, ինչ որ ես հիմա կհրամայեմ, թող ես կորցնեմ հրաշքներ գործելու ունակությունս և լինեմ այնպիսին, ինչպես ՍՈՎՈՐԱԿԱՆ մարդիկ են: Հրաշքներ պետք չեն: ՇԱՏ ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ ԽԱՂ Է: Իսկ երկրորդը` թող ամեն ինչ առաջվա նման.նույն քաղաքը, նույն մարդիկ, նույն տները և ես ինքս էլ թող լինեմ նույնը,ինչ որ ԱՅՆ ԺԱՄԱՆԱԿ ԷԻ...